De knoop is doorgehakt, ik zit op de bus richting het Iberische schiereiland. Oorspronkelijk stond hier dat ik binnen een week op avontuur vertrek, maar dankzij mijn natuurlijke aanleg voor hevig uitstelgedrag voor alle andere dingen die ik nog moest doen, ben ik niet verder gekomen dan de inleiding van deze blog. Ondertussen ben ik dus vertrokken en ben ik volop aan het genieten van de gratis wifi en helaas niet gratis koffie in de Starbucks in EuraLille, aka verder wakker aan het worden op mijn eerste overstapplaats.

Gisteren zag mijn dag er ongeveer zo chaotisch uit als deze intro: ik moest nog alles beginnen inpakken (wat neem je in hemelsnaam mee als je zo onvoorbereid voor een maand op reis vertrekt?), genoeg eten halen voor de lange busrit, zorgen dat alle bustickets en reservaties geprint zijn en dit alles heb ik zitten afwisselen met nutteloze dingen zoals een gezichtsmaskertje leggen, een "mooie reispagina in mijn notitieboekje" tekenen en eventjes snel nog een shopke doen want ja, solden. Maar deze morgen om kwart voor 1 ben ik er toch in geslaagd om mijn bed te vinden en nog even te gaan slapen. Niet te lang, want ik moest de bus van Brugge naar Lille om 9 uur halen en daarvoor nog wat andere dingen klaarleggen en afwerken (vooral voedsel gerelateerde zaken ofcourse). Van Lille ga ik dan naar Parijs, zo door naar Palencia om uiteindelijk in Lissabon te arriveren op mijn eerste bestemming. Alles uiteraard met de bus, want ik geloof dat het anders kan dan even snel het veel goedkopere maar zwaar vervuilende vliegtuig te nemen. Call me crazy maar ik ben trots dat ik dit doe. Ondertussen ben ik van de hectische ochtendrush-mood naar een heel relaxed gevoel gegaan en ben ik helemaal klaar voor het begin van mijn reis!

Hoogstwaarschijnlijk was iedereen rond mij vanmiddag ervan overtuigd dat ik hopeloos verdwaald was. Volgeladen als een ezel en gekleed in de meest onflatterende joggingbroek en fleece ooit, was ik op zoek naar (what else?) eten in het fancy shoppingcenter. Niet naar een camping om mijn slaapzak uit te rollen zoals sommigen waarschijnlijk dachten, aan de blikken te zien. Jani's modehart was waarschijnlijk ergens aan het wenen of juist heel hard aan het lachen, het mijne ook. Maar ik trek mij er niets van aan want 2 dagen op de bus in een skinny jeans? No thanks. Lang leve homewear!

Mijn busoutfit is niet de enige praktische kledij die ik meeneem naar Portugal. Mijn trekrugzak zit vol met nog meer leggings, losse broeken, sportbh's en wandelsokken. En een paar leuke outfits om in Lissabon -waar ik slechts één dag blijf maar mijn wisselvallige kledingstijl kennende is één optie niet genoeg- te flaneren. Maar ik heb vooral veel kleren mee die mij genoeg bewegingsvrijheid en comfort geven om daar te kunnen werken. Werken? Ja, dat heb je goed gelezen. Nadat ik begin deze maand beslist had om mijn ontslag in te dienen, kwam ik via een Facebookgroep terecht bij de oproep van Awakeland waarin ze vrijwilligers zochten om onder meer in de tuin van hun meditatiecentrum te komen helpen met aanleg en onderhoud. Doordat mijn plannen toch nog planloos waren, ben ik hier meteen op ingegaan en na wat gechat en een Skype gesprek kreeg ik te horen dat ik hun team mag komen versterken vanaf wanneer ik vrij ben tot begin maart. Een reis naar Portugal stond nog op mijn bucketlist, net als enkele weken weg zijn van huis en weg van mijn comfortzone, en voor mij sluit deze uitdaging daar helemaal bij aan. Dus vanaf vrijdag ga ik bij Awakeland gaan tuinieren in ruil voor slaapplaats, eten, meditatie en het zuiden van Portugal.

Ik loop letterlijk constant met een big smile op mijn gezicht, dolenthousiast over hoe de zon zo lekker schijnt, hoe hemels mijn joggingbroek zit en over mijn reis. Terwijl ik aan het station wegdroom met de prille warmte op mijn gezicht en het geluid van de vele trolleys op de achtergrond, beeld ik mij in hoe Lissabon en Monchique zullen zijn. Vooral Monchique, gezien ik daar een maand zal blijven. Mijn verblijf ligt ietwat in het binnenland van Algarve, tussen de bergen en de zee, geïsoleerd van drukke steden en haastige mensen, met rondom rond aloë vera en andere lokale planten. Ik hou enorm veel van de natuur, maar ik geloof nog steeds dat ik diep van binnen een stadsmens ben, dus ik heb er echt geen idee van hoe ik (de rust?) daar ga ervaren. Verder heb ik ook niet zoveel informatie over het hoe en wat bovenop hetgeen ik hierboven al schreef, behalve dat er buiten mij nog 5 vrijwilligers zullen zijn en dat ze in de weekends graag naar pizza parties in de buurt gaan. Sounds good to me! De ijzige wind verraadt het huidige seizoen en haalt mij van mijn dagdroom terug naar het stationsplein in Lille, net op tijd om de volgende bus te halen. Binnenkort meer over mijn "Tiny gaat ..." euhm "Margaux gaat naar Portugal" verhaal! Ik wil enkel nog deze prachtige en totaal niet amateuristische *ahum* foto delen die het net niet gehaald heeft als omslagfoto van deze post. Kwestie van mijzelf wat bezig te houden met het uittesten van apps.

#Portugal #travel