- 31 mei 2018
- 4 minuten om te lezen

Vloeibaar Brugge - Triënnale 2018

Voor mij is Brugge oltied schoane, of het nu onder een sneeuwtapijtje bedekt ligt of de regen ervoor zorgt dat 'onze' reitjes van een druppelpatroon voorzien zijn, maar nog het meeste wanneer de zonnestralen voor een zomers decor zorgen. De middeleeuwse stad herleeft elke zomer weer helemaal om met tal van (gratis) concerten, festivals en andere evenementen de winterkou van zich af te schudden. Elke drie jaar (sinds de jaren '60-'70 en daarna weer vanaf 2015) doet de Triënnale daar nog een schepje bovenop. Afgelopen weekend is editie 2018 van start gegaan en deze keer is het thema 'Liquid city - Vloeibare stad'. Mijn persoonlijke hoogtepunten en pauze-adresjes vind je hier.

Ik start mijn fietsroute quasi achter de hoek van mijn huis. OBBA zorgt met hun Floating Island voor een speelse rustplek in een anders eerder onbekend deel van de stad. Via dit drijvende platform kun je je wandel- of fietsroute even van de kasseien naar het water verleggen of genieten in de gezellige hangmat of elastische touwenwanden, terwijl de reitjes onder je voeten stromen. Haal al slingerend het kind in je naar boven terwijl je het historische decor of een groep eenden met hun jongen aanschouwt. Geloof mij, eens je op een van de touwknotsen bent gesprongen en in alle richtingen heen en weer schommelt, kan dat alleen maar met een (schater)lach op je gezicht.

Ik rijd door tot aan "de poort naar de onderwereld", Acheron I, een drijvend kunstwerk uit piepschuim met betonlook, ontworpen door Renato Nicolodi. Vlakbij -in en rond het Grootseminarie- zijn er allerlei kunstwerken te vinden die op hun eigen manier inspelen op de liquid architecture. De tentoonstelling

Architectures Liquides geeft een blik op hoe de steeds meer gedigitaliseerde manier van ontwerpen en creëren de vormgeving beinvloeden.

Daarna fiets ik een stukje terug tot aan Skyscraper, één van de eyecatchers van #tribru18. The Bruges Whale, een opvallende structuur die samengesteld is uit 5 ton opgevist plastiek uit de gigantische plastieksoep rond Hawaï. Ik was enorm verschoten van de grootte van de plastiek items die in het kunstwerk verwerkt zijn. Tot zo ver dacht ik dat de plastieksoep vooral uit kleinere objecten zoals petflessen en wegwerpzakjes bestond, maar men smijt dus nog veel meer afval in onze mooie oceanen. De constructie van StudioKCA doet stilstaan bij de enorme impact van deze vervuiling. Het lijkt bijna alsof de walvis elk moment op het Jan van Eyckplein zal springen om ons met onze eigen vuiligheid te overspoelen. Door weersomstandigheden tijdens het vervoer stond hij er iets later dan gepland, maar het was het wachten meer dan waard.

Tijdens mijn bezoek aan Skyscraper was de URB EGG pop-up bar in de Poortersloge nog niet geopend, hopelijk kan iedereen hier binnenkort wel terecht voor een verfrissende pauze in een origineel kader!

Ik fiets verder richting het Minneboplein, waar een metershoge ijzeren constructie meteen opvalt. De toren doet mij wat denken aan een wervelkolom, maar refereert eigenlijk naar de mooiste bewoners van de Brugse wateren, onze witte zwanen of langhalzen. Lanchals van John Powers geeft deze stadslegende meteen een moderne twist. Vanuit dit punt is het Selgascano Pavilion vlot bereikbaar. Hier lijkt het bijna alsof er een buitenaards object geland is in de Coupure. Het schreeuwerige platform van het Spaanse Selgascano clashed volledig met de anders wat ingedommelde straat en net dat zorgt ervoor dat dit project zo goed werkt. Het valt op, nodigt uit en brengt mensen samen voor een picknick op de gele planken, een gezellige babbel of een frisse duik in de Coupure. Een van mijn favoriete brunch- en lunchadresjes vlakbij is Sanseveria Bagelsalon in de Predikherenstraat, waar je naast hemelse bagels ook kunt genieten van een lekkere homemade icetea en verse fruitsappen.

Mijn tocht vervolgt zich langs Godshuis Sint-Trudo in de Garenmarkt. Ruimteveldwerk heeft met G.O.D. gezorgd voor een bewust moment van rust in het drukke stadscentrum. De binnentuintjes van het Godshuis stralen zoveel kalmte en stilte uit dat je amper adem durft halen terwijl de wind de gordijnen zachtjes in het rond blaast. Op mijn fietsroute terug richting het stadscentrum zijn de installaties van Jarosław Kozakiewicz en Wesley Meuris terug te vinden op de Vismarkt en de Burg. Deze waren tijdens mijn bezoek allebei nog in constructie. De stoere Bar'n in de Sint-Amandsstraat is een leuk cocktailadresje vlakbij deze twee laatste werken. Bij Da Vinci in de Geldmuntstraat kan je -waar anders- terecht voor het lekkerste ijs.

Na mijn pauze begeef ik mij naar Infinity 2 3 van Peter van Driessche aan het Oud Sint-Jan. Deze installatie, een toren van opeengestapelde (woon)units, speelt in op wonen in risicogebieden met overstromingsgevaar. De units kunnen losgekoppeld worden zodra het waterlevel de laagste leefplek bereikt waardoor de steeds stijgende zeespiegel een minder grote bedreiging vormt. Bovenaan wordt dan een nieuwe unit geplaatst. Binnenin de installatie kun je allerlei informatie rond deze kwestie vinden, alsook een levensgroot voorbeeld van een ingerichte leefunit en maquettes van andere ontwerpen. Laat al deze informatie gerust wat verder bezinken op het zonnige terras van de B-in, vlak naast dit project.

Mijn laatste stop is de MFS III - Minne Floating school in het Minnewaterpark. De huidige evolutie van het klimaat verplicht ons om creatief na te denken over alternatieve manieren van wonen, maar ook van leren. Nlé (Kunle Adeyemi) presenteerde zijn installatie eerder al voor de triënnale in Venetië, maar verfijnde deze nog wat meer voor het Brugse event. Het zonnige terrasje van Kasteel Minnewater leent zich perfect voor een drankje met uitzicht op dit houten kunstwerk. Bestellen en het meenemen van de drank gebeurt binnen aan de bar.